غزل شماره ده

سلام و درودی از قلب خدمت شاعر بزرگوار سرکارخانم هوشیاری عزیز و مهربان عیدتان مبارک زنده باشید به عشق بمانید و بسرایید

درود بانو
غمگین و زیباست
یا مهدی ادرکنی

می رفت زخم کهنه مداوا شود، نشد
یا بین زخم و درد مدارا شود، نشد

هی نعره نعره نعره کشیدم درین قفس
از میله هاش بلکه یکی تا شود، نشد

مانند موش کور خزیدم به هر طرف
یکجا مگر که روزنه پیدا شود نشد

دل با تمام پنجره ها عهد بسته بود
آئینه دارِ شهرِ تماشا شود، نشد

عشقی ندیده بودم و هی می سرودمش
شاید جهان به چشم تو زیبا شود، نشد

زنجیر دست و پای مرا واکنید..آه
کی شد که قیس همسر لیلا شود؟ نشد


سلام و عرض ادب بر شاعر و هنر مند همتبارم بانو محمدی گرانقدر و مهربان

به به

چقدر زیبا و دل انگیز ست رقص قلم اسمانیتان بانو

اشعارتان پر از معانی روح بخش و دلنواز ند

خیلی زیبا می سرایید

لذت می برم از اشعار قشنگتان

سر فراز باشید به مهر و عشق بانوی گرامی

درود بر شمااااااااااااااا

دل با تمام پنجره ها عهد بسته بود
آئینه دارِ شهرِ تماشا شود، نشد

سلام بانو جانم بسیار زیباااااا

درودها شاعر فرزانه بانومخمدی
دستمریزاد بسیار زیبا و دل نشین قلم زدید قلمتان نویسا

درودبانو ی ادیب

.




درودها

بسیار شیوا و زیبا

دستمریزاد

درود و سلام، غزل بانوی ارجمند!
غزل زیبایی ست.
دل با تمام پنجره ها عهد بسته بود
آئینه دارِ شهرِ تماشا شود، نشد...
آفرین بر شما.

بسیار زیبا

درود بر شما

موفق باشید.

سلام و درود موفق و موید و منصور باشی
نوشیدم از زلال اندیشه ی شما

درود بر شما خواهر گرامی
بسیار زیبا و دلنشین سرودید
احسنت بر شما و شعر نابتان...