سلطان عشق

( سلطان عشق )

ندهم دل به دو عالـم ، مستِ گلزارِ حسینـم 
عاشقـم عاشقِ رویش ، که گرفتـارِ حسینـم
 
پـورِ حیـدر گـلِ زهـرا ، خامـسِ آلِ محمّــد 
سر و جانم به فدایش ، که بدهکـارِ حسینـم
 
سیم و زَر اَفسرِشاهی ، گنجِ قارون نخواهم 
مـن خریـدارِ غُبـارِ ، کفـشِ زوّارِ حسینـــم
 
نه به دنیا نه به عُقبا ، کَندِّه ام از همه دنیـا 
نـوکری حلقـه بگـوشِ ، درِ دربـارِ حسینــم
 
شمسِ تابانِ هدایت ، چه فروزان و درخشان 
شده روشن شبِ تارَم ، محـوِ انوارِ حسینـم
 
چه کنم تا که دوباره ، بشـوم زائـرِ کویـش 
دلِ دیوانـه به سینـه ، شده بیمـارِ حسینـم
 
نشود پاک و مطهّر ، دل بی عشـق حسینـی 
سر، بخواهد رُخِ خونین ، چو علمدارِ حسینـم
 
بوسه ای را به ضریحش ، زده ام با لب تشنه 
که دلـم وصل نمایـم ، به لبـن خـوارِ حسینـم
 
چو رسد قطره به دریا ، که دِگَر قطره نباشد 
می روَم خـود برسانـم ، خیلِ انصـارِ حسینـم
 
خونِ سرخش شده جاری ، برسانـد به کمالَت 
که رسیـدن به خدایـت ، شده اسرارِ حسینـم
 
بـه غلامـیِ غلامـَش ، بپذیـرد مـنِ مسکیــن 
فاخرَم بر همـه عالم ، که عـزا دارِ حسینـم
 
من(حبیبم)نفسی را ، جز به عشقش نکشیدم 
به دَمی باز دَمی که ، شـده اشعـارِ حسینـم
 
........حبیب رضائی رازلیقی ـــــــــــــــــــــــــــــــــ 
قالب : غزل 
وزن : فعلاتن فعلاتن ، فعلاتن فعلاتن 
بحر : رمل مثمن مخبون سالم