تصوير فرسودگي !!

رشته ي اندوه ميبافد

چون طناب دار

تاحلق آويز كندغمش

ديگرهرنگاهي خسته ميكندتنش

بغض دست به دست گريبانگيرش

پنبه پنبه روي هم

ولي صداي هق هق اش نميشنود

احساسش روبه احتضار، دل ابتزال شده

ونگاهش به دورها

هوا، سوزوُ سودازده ، آه چسبيده درگلو

ترس ازانجماد برون

عمري دركمين عشق

اما توردلش پاره پاره گشته ، صيد رها !

غمها چادربه سر، خيمه زدند درلابلاي ذهنش

به تن تب ميفشارد ، چون جامه ي تنگ

اينجا چيزي براي بوئيدن نيست

غيرازكينه ها

تعفن ناله ها ، زيرسندان غصه ها

ميخواهدكوچ كند

هرچند سيلاب ناآرام وُ بي انتهاست 

 گامها غرق درناتواني خود

ونگاهش درتلاطم قنديل شب حيران ...!

اماادامه دهد

تا آنجا كه برديواره ي سدي

تصوير فرسودگي خودرا ، متلاشي ، تماشاكند!!