بداهه ی شفق

ای فهم ِ روشنا را سروش !

چرا جولاهه ی اغتشاش 

شالِ  نیلی

بر گردن ِ  میلاد می تَنَد ؟ 

دومیل 

روحِ  عید   سپید   خواه 

نسج ِ  مریم نهادست 

سکوت  جوش ِ   صَلابت ِ  قرار .

 

 

**************

 

غروبست و ...
سرم بر دار ِ دلتنگی
فشرده پالهنگِ بی قراری های تو
دریا
گلویم را
خروشان شعله های موج ِ ناآرامی ات
یکسر
چه جانی می برَد بی تاب
تبی عاصی ...لبِ روحم
که خال ِ زخم ِ حزن ِ تلخ ِ دوری هات... می کارد
مرا آواره ی کوی ِ هزاراندوه ِ احساس ِ
(هبوطی تیره) می دارد......................
کجاست دریا
خدای من !
که این یوسفدلم  درچاهِ بی صبری
هراسان است
همان حیران ز تنهاییّ ِ  تاریکی
به زنده مانی ِ  جانزندگی هِجری ....
کجاپس قلبِ دریایم ...
کجاست یارب !
بگو تا بشنوم اینک
صدای گرم ِ آرامش
همان آرام ِ جان ِ خسته ی صداخگرم را گو
جرس های تبسّم برنشان برگوش ِ چشمانم