روزی که شاعر شدم

روزی که شاعر شدم
خودکارم را خواهم شکست
و کاغذ هایم را آتش خواهم زد
دیگر بهانه ای برای سرودن نیست
دلیلی برای ترانه بافی
با بافت موهایی نخواهد بود
شاعر که شدم تو مرا خواهی یافت
در جلد کتابی که شاید دخترت
برای تولدت خواهد خرید
که شاعری نام آشنا
نام تو را؛
اسم کتابش کرده
شبی که اسمم را در خواب
زیر هجوم خاطره ها خواهی برد
و عکس دوتاییمان را
از لای دفتر خاطراتت بیرون خواهی کشید
خاطره هامان که یقه ات را گرفت
دیگر بهانه ای برای سرودن نیست...