غیــــرقـانونــی...

من از ارتفاع ترس ندارم ولی
می ترسم بیفتم یه روز از چشات
می ترسم که بود و نبودم یه روز
بگی فرق نداره یه ذره م برات

می ترسم بهم بی تفاوت بشی
یا اینکه بگی دیگه تکراریم
می ترسم کار از کار یه وقت بگذره
دیگه بر نیاد از منم کاریم

من از ترس پایان ترسیدنام
دارم این معما رو حل می کنم
از آغوشم آغوش تو کم بشه
فقط زانو هامو بغل می کنم

حوالیم عبور ممنوعه بعده تو
تا قلبم به تنهایی عادت کنه
با کفشای من تا کسی راه نره
نمی تونه من رو قضاوت کنه

نمی تونی من رو فراموش کنی
اگر چه برات کار اسونیه
تو جز من با هرکی که باشی بدون
این از دید عشق غیر قانونیه

نمی تونم اصلا باهات بد بشم
می خواستم که دورت نگردم نشد
تا خواستم ازت دل ببرم بازم
مث هر دفعه عطسه کردم نشد

چقد صبرو سازش چقد خود خوری
دیگه کاسه ی صبرمن پر شده
نه تنها من از دست تو دلخورم
خود قسمتم از تو دلخور شده

همین بی خیالیت نفهمیدنات
 داره دیگه خون تو دلم میکنه
منو حتی سایه م نمی فهمه چون
تو روزای ابری ولم می کنه

برام سخته تنهام بذاره کسی
که تنهام گذاشتن همه واسه اون
من از دار دنیا تو موندی برام
نمی خوای بمونی برو خب نمون