امان ....

دردام چو
لولو سرازیر....
صورتم را تطهیر
تا
پمپاژ کنم
نفسم را
تا شاید
بتوانم احساسم را در جادهِ منطق دلالت
.
.
.
دچار شده ام
دچار ِ پس لرزه های که منهدم کرد
وصله و پینه های
دلم را
امان....
امان از دلی که پشت حصار نگاه 
بی منطق اذهان یخ زده ات
می گرید
مان از درد که تو گلو عق
مان از درد که تو گلو عق
مان از درد که تو گلو عق
امان از درد ی که تو گلو عقده شد
دستم میلرزد
وقتی به سر خط
 نگاهت می رسد
فریاد تنهایی من این خط خطی هاست
دیونه ام که این
هذیانهای احساس تب زده ام را
مبدل به شعر ...
تا فریادم را در سینه م 
زنده بگور....
***********************
این شعر بداهه نگاشته شد و اون سه خط که خط خورده واقعا اتفاق افتاد هرکار میکردم اینطوری روی صفحه احساسم ترسیم می شد برای همین بدون ویرایش و تغییر به اشتراک گذاشتم
 
مرتضی حاجی آقاجانی - 07/05/95- ساعت 00:00 بامداد – بافت
****************************