دردپنهان داش آکل

سلام حضرت استاد از شعر و صفحه زیبای شما لذت بردم و استفاده کردم درود بر طبع بلند تان
اما انچیز که به عنوان خادم و مدیر این سایت باید عرض کنم این است که عزیزان دقت بیشتری در نوع گفتار خود با تاج سران و بزرگواران عزیزمان نمایند می دانم عفوی و بدن قصد این کلمات را بکار می برند مانند (گوش زد!) که اصلا و ابدا خوشایند نیست به بزرگواری که حکم پدر و معلمان را دارد این کلمه استفاده بشود لطفا دنبال واژه زیباتر و محترم تری بگردید گرانقدران پوزش و جسارت مرا ببخشید که صریح عرض کردم دوستتان دارم شدید و فراوان

درود و عرض سلام
از خوانش این سروده بسیار لذت بردم و این احساس را با نظری کوتاه منتقل نموده به قول دوستان کیفور شدم
غزل بسیار وزین و زیبایی است حس خوبی به آدمی میدهد
از آشنایی با جناب صفادل و قلم اندیشمندشان نیز بسیار خرسندم. خصوصا که استاد با شکسته نفسی خواستار صلح و صفا شده اند
امید که اساتید دوستان خواست استاد صفا دل عزیز را گرامی دارند

سلام و ارادت دارم خدمت استاد بزرگوارم جناب صفا دل عزیز
استاد ، قبلا هم کارهایتان را در سایت های دیگر خوانده ام .
لطافت طبع شما و شیوایی کلامتان ستودنی است .
باید اقرار کرد که شعرا همیشه چند گام جلوتر از کسانی که شعر را می شناسند حرکت می کنند و این غزل اعتراف و اقرار بنده را صد چندان مستدل تر می نماید .
بعضی از نقدهایتان را خواندم بر اشعار دوستان و اگر اشتباه نکنم دریافتی که از شخصیت جنابعالی داشته ام ، آدم بسیار جدی و محکمی هستید در امر شعر . به همین دلیل خدمت رسیدم تا ایراد بسیار جزئی که در شعرتان البته به لحاظ فنی وجود دارد را گوشزد بنمایم . شاید پاسختان را بتوانم حدس بزنم چون قبلا هم شبیه این موارد را به دوستان توضیح داده بودم . در وزنی که جنابعالی سروده اید ، شاعر به هیچ عنوان نمی تواند در رکن دوم تغییری اعمال نماید و هیچ توجیهی بر آن کارساز نخواهد بود الا اصلاح ایراد و حتی توجیه " اشباع " نیز ایراد را اصلاح نخواهد کرد .
این مقدمه را عرض کردم تا برسم به مصرع
درد پنهان « داش آکُل» را ...
در این مصرع دچار لغزش وزنی شده اید در رکن دوم . تا شما چه توضیحی بفرمایید .
عزت زیاد استاد

سلام علیکم
با کسی که تعارف نداریم...............
شعار بنده این است((همه ی ما در محضر همدیگر در حال اموختنیم))
یعنی دانای مطلق نداریم...خصوص در شعر که خیال پیشه تر از اندیشه است
وچه بسا دانا از ناشی الهاماتی گرفته است...
بگذریـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــم
این شعر زیبا واقعا استادانه هم از لحاظ مفهوم وهم ساختار سروده شده است...
روی سخنم با کسانی هست که ایراد وزنی احساس میکنند
عزیزان این شعر بر وزن
((فاعلاتن مفاعلن فعلن)).....................میباشد
وزن ..دوری.......
توجه داشته باشید به هجای کوتاه اخر نیم مصراع که حکم همان هجای اخر مصراع را دارد................
شاعر که کاما می گذارد یعنی همین....نکته در اینجاست
درضمن دوهجای کوتاه هم اختیار ان ابدال است
و مصرع مورد نظر ((داش آکل))....اختیار زبانی ضرورتی ندارد((داش...آ...کل))..........
نکته :
هجای کوتاه اول مصراع در دواختیار زبانی و..وزنی بلند خوانده میشود
اختیار زبانی((به تو چه که .)
اختیار وزنی(سخنی..نکند......)
**************************************
به عنوان مثال در این شعر
نکند باز با کسی دیگر،......ل ل - - /ل - ل -/ - -
بروی یا قرار بگذاری.......ل ل - - /ل - ل - /- -

پس خیلی را حت وزن شعر میشود
فاعلاتن مفاعلن فعلن..............................

مرحمت شما زیاد ./

سلام و درود دوباره استاد صفادل بزرگوار
خدا را شکر که با کسی طرف هستم که می داند و تدریس می کند . وگرنه بحث را ادامه نمی دادم چون مطمئنا نتیجه ای حاصل نمی شد .
فرموده اید وزن شعرتان فاعلاتن ( فعلاتن ) مفاعلن فع لن است و هیچ تردیدی در آن نیست . در موردی که ایراد را بررسی کردم هیچ لغزشی در رکن اول و رکن آخر این نیم مصرع " درد پنهان « داش آکُل» را ... " وجود ندارد و صحیح فرموده اید . سلمنا
ولی مورد بحث در رکن دوم این نیم مصرع است . حتما آگاهید که وزن شعرتان در بحر خفیف مسدس مخبون است . پس اگر برایتان ممکن است دوباره این نیم مصرع را تقطیع به ارکان بفرمایید . رکن ابتدا و آخر هیچ تردیدی در صحت آنها نیست . ولی زحاف مخبون مستفعلن ( یعنی "مفاعلن" ) را در رکن دوم نشان دهید و بحث را خاتمه دهید .
این مسئله ی پیچیده ای نیست که غامض باشد و ناشدنی . در مورد چگونگی خواندن و ... هرچه بگویید اینجا وارد نیست . فقط ارائه ی رکن دوم به صورت صحیح کار را حل می کند و بس .
ببخشید که بی تعارف ایراد را دوباره گوشزد می کنم استاد . تردید نکنید و صحت رکن دوم را ارائه کنید . منتظر پاسخ مستدل شما هستم .
ارادتمند شما
عزت زیاد

درود بر دوست عزیزم جناب صادقی عزیز
این که فرموده اید تعارف ندارید کار بنده را راحت تر می کند . باید ایرادات را مطرح کرد و در رفع ایراد کوشید و باز هم می گویم بنده هم در سرودن و قواعد عروض معصوم نیستم و ایراد برای هر کسی امکان دارد پیش بیاید .
پس خلط مبحث نکنید برادر جان
چرا بحث گذاشتن کاما را و نکته ی ذهن خودتان را با بحثی که بنده در مورد آن نیم مصرع گفته ام ، داخل نموده اید .
این که وزن دوری است و تذکر داده اید درست است . اما بنده در مورد رکن دوم این نیم مصرع طرح ایراد کرده ام و چه این وزن دوری باشد چه نباشد خللی در طرح ایراد بنده نخواهد کرد .
برای استاد صفا دل هم عرض کردم .
در نیم مصرع مورد بحث رکن دوم ایراد دارد . صحت زحاف مخبون مستفعلن یعنی مفاعلن را در رکن دوم آن نیم مصرع اثبات کنید و کار را خاتمه دهید .
منتظر پاسختان هستم بزرگوار
عزت زیاد

استاد فرزانه و فرهیخته حضرت صفادل بزرگ و بزرگوار.با سلام و تحیت وافر.از اینکه چند نفر آدم کم سواد و بی اطلاع از دانش ادبی که عروض را نمی دانند نسبت به شما و شعر فاخرتان جسارت روا داشته و تهمت بی جا و ناخردمندانه زده اند بنده از محضرتان عذرخواهی می کنم.دور از شأن و شخصیت والای ادبی آن اسوه و قدوه و امیر کلام و نحریر مقدام است که جوابگوی چنین کسانی باشند و جهت تنویر افکارشان بکوشند.جناب عالی در برابر این کسان سکوت فرمایید و اجازه دهید دیگران پاسخ درخورشان دهند.ترس ارادتمند از این است که این کسان نسبت به حضرت استادی جسارت بیشتری روا دارند که چنین مباد.ای کاش این کسان قبل از دهان گشودن و قلم چرخاندن کمی بیشتر مطالعه می کردند؛هم پیرامون شخصیت والای شما و هم کتب و مقالات ادبی را.

درود
درود بر حضرت دوست استاد عزیز جناب صفادل
پیدا شدن اشکال وزنی آن هم در آثار استاد عزیز ما همولایتی گرامیمان جناب صفادل محال وقوعی است . بعضی دوستان مثل اینکه می خواهند به اثبات برسانند که از علم عروض بی بهره اند و چیزی از آن سر در نمی آورند . !!! همین کار هم تحصیل حاصل است و زحمت بیجا!!! آخه با چه درایت و جرأتی بعضی ها به خودشان اجازه می دهند استاد عزیزی چون حضرت صفا دل را که از زبدگان ادبیات ایران زمین است و تک تک ابیات هر سروده اش شاه بیت است متهم به لغزش وزنی کنند!!! استاد صفا دل عزیز من هم از شما پوزش می خواهم به خاطر این جسارت گستاخانه ای که شده است . بگذارید به حساب بی مایگی و کم سوادی این عزیزان .
بهره ی وافر و حظ کاملی بردم از این سروده بیاد ماندنی و فاخر // دست مریزاد

سلام بردوستان
وقتی شنیدم که بروزن شعر جناب صفادل ایراد وارد کرده اند خنده ام گرفت ولی به خاطر احترام به نظر دوستان ابتدا شعر جناب استاد که البته برای من نا آشنا نبود چون قبلا خوانده وشنیده بودم وبعدکل مطالب مخالف یا موافق را خواندم .برای من که به ترازوی دیجیتال وزن معروف شده ام ! تعجب آور بود که چرا دوستان بدون دقت ،چنین نظری داده وبعد از توضیحات جناب استاد وجناب خوش عمل وحاج محمدی که عصاره ی شعر وادب کلاسیک هستند مخصوصا در عروض ، چرا به لج بازی خود ادامه داده اند
دا ش آ کل نه دا شا کل تمام قضیه بر سردرست نخواندن شعر بوده است نه ایراد داشتن وزن آن هم در شعر استاد صاحب دل که تا حالا ده ها شاگرد شعری او از نیشابور سر برآورده ودرسطح کشور مقام های ممتازی هم داشته اند
در ابتدای مصرع اول شعری هم که با فعلاتن شروع می شود شاعر مختار است که در رکن اول فاعلاتن بیاورد حتی در تمام ارکان اول مصراع های اول

با سلام و عرض ادب محضتان استاد ارجمندم جناب صفا دل بزرگوار
در محضرتان آموختن برایمان فیضی وافر است
البته اگر حرف های نا مربوط و ناموزون بعضی ها ، آموزش گرانسنگ حضرت عالی را تحت الشعاع قرار ندهند .
ظاهرا فراموش کرده اند که اینجا همه جمع شده ایم برای آموختن و نه نسبت به همدیگر جسارت روا داشتن !!
در کلاس درس یا آموزش ، اولی و بهتر این است که بقیه یا وارد مباحثه دو نفر نشوند ، یا اگر قصد ورود بر بحث را دارند، آداب گفتار و نزاکت در تذکار را رعایت نمایند که در این مبحث ، دو نفر از عزیزان خط قرمز ورود به مباحثه ی استاد صفا دل عزیز و جناب سلیمی را رعایت نکرده اند و جسارت روا داشته اند . اینجانب به نوبه خود بسیار متاسفم که در ساحت ادبیات اینجور کسانی ورود پیدا کرده اند که حتی حوصله ی شنیدن و خواندن مباحث دو بزرگوار را ندارند بعبارتی دیگر ، حوصله ی فراگیری ندارند و بلدند توهین نمایند !
حضرت سعدی می فرمایند :

سخن را سرست ای خردمند و بن
نیاور سخن در میان سخن

خداوند تدبیر و فرهنگ و هوش
نیارد سخن تا نبیند خموش


خیلی متاسفم که حوصله شنیدن و خواندن نظرات همدیگر را نداریم
چطور انتظار داریم که اشعار ما مثل حافظ و سعدی و مولانا ماندگار خواهد شد
هنوز در قسمت \" خام بدم \" حضرت مولانا گیر کرده ایم که فرموند :
حاصل عمرم سه سخن بیش نیست
خام بدم ، پخته شدم سوختم

یکی از دعاهای بسیار مهم و قابل توجهی که حضرت علامه جعفری ره بزرگوار داشتند این بود :
خدایا ، در دایره ی مشیت الهی ات اگر قرار است به ما لطفی ارزانی کنی و نعمتی ببخشی ، مرحمت فرما قبل از ارزانی آن نعمت ، ظرفیت داشتن و حفظ شان آن نعمت را برای ما عطا فرما

گاهی فراموش می کنیم که قلم به دست بودن یه موهبت و الهی و نعمت عظمای آسمانیست .
نگهداشتن حرمت و رعایت شان قلم بر تک تک ما مدعیان اهالی قلم واجب بلکه اوجب است

ما برای آموختن دور هم جمع شده ایم نه برای بت تراشی و بت پرستی !
جنس و روح قلم خیلی نرم و لطیف است ، اما گاهی دست هایی این قلم رابه دست می گیرند که خیلی زمختند و درشت ! این یعنی فاجعه در حوالی قلم .

در محضر دوستان و اساتید گرانمقامم زانو می زنم و می آموزم و درس پس می دهم
جسارتم را ببخشایید

این دیگران که شما می گویید-من و استاد حاج محمدی و استاد اقتداری- هر جا که نسبت به شاعر بزرگی بی احترامی شود حق داریم مداخله کنیم و فرد جاسر جسور را سرجایش بنشانیم.در مورد خود، خوب است حدیث نفس نکنم و فقط بگویم به دو نشانی بروید و زندگینامه ام را بخوانید تا بفهمید با چه کسی طرفید.سایت ویکی شعر یا سایت بین المللی شاعران پارسی زبان....و البته آرشیو همین سایت.نیز می توانید اسمم را در گوگل سرچ کنید تا به دهها مطلب از من و راجع به من برسید.نیز می توانید متن سخنرانی دکتر علیرضا قزوه را که در مراسم بزرگداشت من ایراد شد و آن بزرگداشت از طرف خبرگزاری فارس بود بخوانید.یک جمله ی دکتر این بود که اگر ما در عصرخود دوهزار شاعر مطرح و نیمه مطرح داشته باشیم به ضرس قاطع می شود گفت که دویست نفرشان از شاگردان استاد خوش عمل بوده اند....ایضا بنده به مدت چهل سال عروض تدریس کرده ام و بر اغلب اساتید شما مرتبه ی استادی دارم چه برسد به خودتان.ایضا یکی از بیست شاعر ممتاز و بزرگ و برگزیده ی دفاع مقدس هستم....همان بهتر است برای باز شدن چشم سر و چشم دلتان به زندگینامه ام رجوع کنید.جایی از علامه ی جعفری اشاره به دعایی شد.خوب است بدانید که در دهه ی شصت من و رفیق گرمابه و گلستان دوران جوانی ام استاد احمد عزیزی-که خدا او را شفا دهاد-به مدت دوسال در محضر حضرت علامه تتلمذ کرده ایم و فلسفه آموخته ایم.دیگر استادمان دکتر احمد فردید (طاب ثراه)بودند....من و اساتید همراه و همدلم آقایان:اقتداری-حاج محمدی و صفادل صرفا برای درس آموختن به شمایان در این سایت حضور می یابیم ولاغیر.وگرنه سایتهایی هستند که حاضرند ماهانه به ما حق التحریر بدهند تاهر چند روز با شعری و نثری همراهی شان کنیم.و حرف آخر اینکه ما هرچه داریم از مصادیق بارز «هذا من فضل ربی» است و شما اگر نیاموزید و حرمت نگه ندارید کفران نعمت حضرت حق کرده اید...نعوذبالله من زلل والخطیئه.

سلام و عرض ادب خدمت دوستان شاعرم نابی های مهربان و نیک اندیش غزلی سراسر زیبا و سرشار از مضامین عالی با اشتیاق خواندم ولذت بردم
علاوه بر قواعد مکتوب در عروض که میراث هزار ساله ی ماندگار است استادان پیشکسوت حاضر وناظر برنقد ها ونوشته ها هریک شخصیت هایی هستند که روح معیار را در زبان زنده نگاه می دارند جای دارد در نزد ایشان اقامه ی دعوا شود و حکم آن بزرگواران لازم از برای اجرا باشد تا فضای همدلی فراهم آید البته در اینجا مورد اختلافی هم موجود نبوده است ادای لفظی نیازمند شرح بوده است که جناب استاد صفادل با فروتنی قلمی براساس اختیار شاعری رنجه فرموده اند و دیگر استادان بزرگ طبق رسم انجمن در تاییدفرمایش استاد و جهت از میان رفتن هرگونه تردیدی امضابر امضا افزوده اند از جمله امضای استاد عباس خوش عمل که یک عروضی تمام عیار است ایشان چهل سال است در صحنه ادبیات حضور دارند این حقیر یکی از اولین شاگردان ایشان ازطریق مکاتبه با مجله ی جوانان امروز هستم استاد بسیار مهربان وخوبی هستند مخاطب را تحت تاثیر قرار می دهند با حوصله ودقت راهنمایی می فرمایند انرژی و انگیزه می بخشند
ملاحظه بفرمایید در همین وب سایت ناب در پاسخ دوستان چه اشعار زیبایی در بداهه رقم زده اند پس فقط لحن گاه تند ایشان را در نظر نیاوریم که آن هم از سَرِ دلسوزی است

پاینده باد عشق ::

قابل توجه مدیریت محترم سایت و اساتید و اعضاء ارجمند(سلمهم الله)....
بر اساس جستجویی که در سایت کردم از فردی به نام جواد مهدی پور تاکنون هیچ اثری -چه منظوم و چه منثور-در فضای این سایت منتشر نشده است و حتی اسمی از وی در بین شاعران و اعضای سایت مندرج در پروفایل دیده نمی شود و من در عجبم که بر چه اساس و مبنایی برای وی حساب کاربری ایجاد شده است؟...و اما دوست دیگر آقای وحید سلیمی بنی شاعری در آغاز راه است که در صورت تمرین و ممارست و بخصوص رعایت امانت در شعر ان شاءالله موفق خواهد شد.ایشان چندی پیش در آغاز غزلی تحت تأثیر غزل من بیتی از آن غزل را با تغییر درج کرده بود که مدیریت هوشمند سایت متوجه شده و تذکر داده بودند.بیت من:
ماه رمضان رفت بیا باده بنوشیم
جامی دوسه اول سر سجاده بنوشیم...
و بیت ایشان:
عید است بیا تا به سحر باده بنوشیم
تا بانگ اذان بر سر سجاده بنوشیم.....
*تصحیح:
ابتدا نوشته بودم از فردی به نام علی صادقی(صادق)اثری درج نشده و پروفایل ندارد...اما بعد که بدون اسم تخلص نام و نام خانوادگی را وارد کردم دیدم اثر دارد و آثار وی بسیار ابتدایی و با زبان کهن و استعمال واژگان متروک مثل «صنم» و ...است...و باید بسیار تمرین و ممارست کند تا بتوان به وی شاعر اطلاق کرد....
.

درود بر اهل معرفت..............
نیازی به جستجو در مورد این حقیر نیست....

بنده علی صادقی.... دهاتی....پدرم دارای هشت سال سابقه ی جبهه
ولی به دلیل بی سواد بودن ونداشتن پارتی اکنون با 75 سال سن مشغول گارگری است ..همچنین خودم هم گارگر هستم.........
مدرک تحصیلی بنده هم به والله از تمامی شما ها کمتر است....
از نظر مالی هم صفر ..........خدا را شکر که تن وعقلی سالم دارم...
شعر را در زبان کهن مطالعه کردم وحدود 300 غزل دارم وبی نهایت دوبیتی ورباعی................مدت زیادی نیست که اینترنت در روستای ما وصل شده است
برای همین ٬٬٬زیاد در شبکه های اجتماعی اثری از بنده نیست................
شعر را برای ادم شدن می خوانم ومیسرایم
وخدا را شاهد میگیرم که به هیچ عنوان قصد شاعر شدن را ندارم
چون عاقبتش را به کرات دیده ام...
در این پست به بنده وپدرم توهین شد ..ان هم از طرف شخصیتی که ................................../
به هر حال در روز محشر گریبانش را خواهم گرفت ...مطمئن باشد

بزرگواران در هر پست ومقامی که هستید ..ادعا وتکبر نداشته باشید
چون همیشه دست بالای دست بسیار است
من من کردن ..عاقبت خوبی ندارد...........

بی منت یاد بدهید ......................
عزت زیاد ./

سلام علی صادقی عزیز قرار شد فضای همدلی حاکم شود اگر چنین احساسی دارید که به شخصیت جناب عالی توهین شده است حقیر از طرف همگان از شما پوزش می طلبم تا اینجا تمام .
پاسخ حضرت عالی بر نقد خارج از موضوع دارای نکات مثبت فراوانی است اول آنکه مشکل وزنی را در این متن مردود شمرده اید یعنی همزه ی کلاه دار داش آکل را دریافته اید دوم آنکه تشخیص وزن دوری مرقوم فرموده اید اما لحن شما در هم افزایی بااستاد پیشکسوت با نگاه از بالابلندی است آنجا که می فرمایید همه ی ما آمده ایم از یکدیگر بیاموزیم بله در تزکیه می تواند این گونه باشد اما در امور فنی خیر در امور فنی بهتر این بود که خطاب به دوستان بنویسید علی صادقی اینطور می فهمد تا نظرشاعر محترم و استاد پیشکسوت چه باشد سپس دو کامنت پی درپی شما نیز معتدل نبودند به هر حال در ادامه ی بحث فنی عرضه می دارم فعلاتن می تواند تبدیل به فاعلاتن شود در ابتدای هر لنگه تفاوتی در لنگه ی اول یا دوم هربیت نیست همینطور تلاقی مصوت ها از اختیارات شاعری است شاعر اختیار وصل وقطع همزه دارد هر طور که در بحر اصلی که در انتخاب آن آزاد است با زبان قرار داد بسته باشد عمل می نماید پاینده باشید

داش آکُل نام یکی از ده داستان کوتاه مجموعه‌ی سه قطره خون، نوشته‌ی صادق هدایت است که نخستین بار در سال ۱۳۱۱ منتشر شد.

خلاصه داستان

"داش آکل" لوطی مشهور شیرازی است که خصلت‌های جوانمردانه‌اش او را محبوب مردم ضعیف و بی‌پناه شهر کرده است. اما کاکارستم که گردن‌کلفتی ناجوانمرد است و به همین سبب، بارها ضرب شست داش آکل را چشیده، به شدت از او نفرت دارد و در پی فرصتی است تا زهرش را به داش آکل بریزد و از او انتقام بگیرد.

در همین حین، حاجی صمد -از مالکان شیراز- می میرد، و داش آکل را وصی خود قرار می دهد. داش آکل، با اینکه آزادی خود را از همه چیز بیشتر دوست دارد، به ناچار این وظیفه دشوار را به گردن می‌گیرد. او با دیدن مرجان، دختر چهارده ساله‌ی حاجی صمد، به وی دل می‌بازد. اما اظهار عشق به مرجان را خلاف رویه‌ی جوانمردی و عمل به وظیفه‌ی خود می‌داند. در نتیجه، این راز را در دل نگه می‌دارد. در عوض، طوطی‌ای می‌خرد، و درد‌ دلش را به او می‌گوید.

از آن پس، داش آکل، قرق کردن سرِ گذر و درگیری با سایر لوطی‌ها و اوباش را ترک می‌کند و اوقات خود را صرف رسیدگی به اموال حاجی و خانواده‌ی او می‌کند.

بر این منوال، هفت سال می گذرد تا این‌که برای مرجان، خواستگاری پیدا می شود. داش آکل به عنوان آخرین وظیفه‌ی خود، وسایل ازدواج مرجان را فراهم می‌کند و او را به خانه‌ی بخت می‌فرستد.

همان شب، در حال نشستن داش آکل در میدان‌گاهی محله -در حالی که مست است- کاکارستم سر می رسد. با داش آکل یکی به دو می‌کند و در نهایت با او گلاویز می‌شود؛ و سرانجام، با قمه، زخمی‌اش می‌کند.

فردای آن روز، وقتی پسر بزرگ حاجی صمد بر بالین داش آکل می‌آید، او طوطی‌اش را به وی می سپارد و کمی بعد، می‌میرد.

عصر همان روز، مرجان قفس طوطی را جلوش گذاشته است و به آن نگاه می‌کند، که ناگهان طوطی با لحن داشی "خراشیده‌ای" می‌گوید: «مرجان... تو مرا کشتی... به کی بگویم... مرجان... عشق تو... مرا کشت.»

استاد بزرگوارم جناب صفا دل عزیز
دوباره سلام و عرض ارادت دارم خدمتتان .
اگر به کار بردن واژه ی " گوشزد " در محضرتان باعث رنجش خاطر و کدروت شد صمیمانه از محضرتان عذرخواهی می کنم که خداوند شاهد است هیچ قصد جسارتی در میان نبوده.
با این که موضوع را به اتمام رسانده اید ولی دوباره موردی هست که طبق قواعد عروض جای طرح ایراد دارد . پس خواهشمندم که بخوانید و هر طور که ساده تر است رفع ایراد نمایید که بنده هم بیاموزم .
کار به اینجا رسید که در تقطیع رکن دوم مذکور فرموده اید ( ن دا ش آ =مفاعلن) و باز هم فرموده اید که " ش" را باید مسکون کرد . پس این مورد را باید در نظر گرفت : سکون حرف "ش" . طبق قواعد رکن دوم شما مخبون است و "ش" ساکن یعنی در این رکن علاوه بر خبن ، قطع نیز اعمال کرده اید . پس جایی که خبن و قطع با هم جمع شوند ، نتیجه چه خواهد شد ؟ آیا رکن مخلع نمی شود ؟ آیا می توانید در این وزن و در رکن دوم از زحاف تخلیع بهره بگیرید ؟
این اختیار در شعر عرب البته به جاست و قابل استفاده ولی آیا در شعر فارسی هم می توان از این روش بهره جست ؟
ممنون خواهم شد که توضیح بفرمایید . باز هم اگر جسارتی از جانب بنده به ساحت مقدس شما وارد شد ، به بزرگی خودتان و خامی بنده عفو کنید که چنین قصدی نداشتم و باز هم خدا را گواه می گیرم .
عزت زیاد

استاد بزرگوارم جناب خوش عمل عزیز
سلام و عرض ارادت دام خدمتتان
نمی دانم چه شد که طرح یک ایراد علمی ، طوفانی به پا کرد که گردگیری های چندین و چند ساله را در آن دخیل کردید و به مخاطبتان تاختید . بنده نه شما را دیده ام و نه می شناسم و نه خصومت و مشکل شخصی با جنابعالی و دیگر اساتید و دوستان داشته ام . طرح ایرادی کرده ام به پایه ی علمی خواه صحیح خواه غلط . می گویید بد طرح کرده ام ، بگذارید به پای خامی و جوانی من ، می گویید اصلا علم ندارم و عروض نمی دانم . درست نه بلدم و نه می دانم . دوباره بگذارید به پای خامی و جوانی من . پس شما چرا از کوره در می روید ، زمین و زمان را به هم می دوزید ؟ من جوانم ، من خامم ، شما که الحمدلله این همه پیشوند و پسوند همراه با اسمتان هست ؟ شما دیگر چرا برادر بزرگوارم .
در مورد شعری که از شما بوده و بنده را متهم می کنید به کپی کردن آن :
ماه رمضان رفت بیا باده بنوشیم
جامی دوسه اول سر سجاده بنوشیم...
و بیت ایشان:
عید است بیا تا به سحر باده بنوشیم
تا بانگ اذان بر سر سجاده بنوشیم.....
یک بار در جواب گفتم ، تواردی بوده که اتفاق افتاده است . حال شما یا دیگران چه قضاوتی می کنید ، به گردن خودتان که نتیجه ی عمل هر کسی به پای اوست . والله اعلم .
اما اگر دوست دارید دلتان را با خرد کردن دندان یا چانه ی کسی که به زعم شما به مقدسات توهین کرده ، خنک کنید البته بنده در خدمتم بدون هیچ هراسی فقط برای این که اثبات کنم که نه قصد توهینی بوده و نه برای مطرح نمودن ایراد واهمه ای .
عزت زیاد

درود!از اظهار نظر همه ی دوستان راجع به این شعر سپاسگزارم. ازاین که توفیق نداشتم به محبت های همه ی دوستان،یکی یکی پاسخ بدهم،پوزش می خواهم. دراین جا ازهمه ی بزرگواران سپاسگزاری می کنم.درخواست دارم،ودعوت می کنم ازهمه ی خوبان،یک بار دیگر این شعر را در آرامش،فقط بخوانند،حالاکه به قول یکی ازدوستان توفان تمام شده وآرامش برقرارشده،یک بار دیگر غزل"دردپنهان داش آکل"را،بی توجه به نقدها،بخوانید.