تودر تسبیح چشمان من بیگانه می گردی....

صدایم می زنی تکرار درتکرار آهسته

نمی دانی که می خشکانیم هر بار ...آهسته

تو در تسبیح چشمان من دیوانه می گردی

مرا آبستن خود می کنی انگار آهسته

نمی آیی به دستم تا ابد ای روح سرگردان

تو را نه من خودم را می کشم بر دار آهسته

مرا از تنگ خود بیرون کشیده فکر تو گویا ...

بیندازد به چنگ مرغ ماهیخوار آهسته

قسم خوردم به جان هرچه می خواهی بدون تو...

که می ریزد سیاهی از درو دیوارآهسته

ولی باور نکردی و پریدی از لب دیوار ....

عذابم می دهی آوار درآوار آهسته

بخوان تا بار دیگر از زمین مرده بر خیزم

بخوان خوبم بخوان اما نه این مقدار ....آهسته

م- شوریده 5/6/1390 سبزوار سید مهدی نژادهاشمی