رژلب دولچه گابانای صورتی

سرزمینی که از آن می آیم باور کن جای خوبی نیست


سوغاتی جز ضجه های پنهانی یک مرد که غرورش شکسته است ندارد


وگرنه میدانی من همیشه برایت سوغات آورده ام


میز شماری 14 کافه مهتاب دلش لک زده برای خنده های تو .


میزست دیگر عقل که ندارد حسودیش می شود می گوید سر میز دیگری می نشینی و می خندی درست در همان کافه !.


ساعتش را اما به من نگفت ...(میز ها گاهی تودار هستند...)



وایییییییییییییییییییییییییییی
چقدرزیبا بود
دلنوشته بود اما اشکم رودر اورد
بس که زیبا وبا احساس بود الیاس عزیز
عالیییی عالییییییییییییی
مطمانم قلمت روزبه روز بهتر میشه
چون احساس واندیشه ات محکم است
دست مریزاد