خواب عاشقانه

سلام عالی سرودید واقعا روحم را به پرواز در اوردید

درود بزرگوار
مناجاتی زیبا و عارفانه
دستمریزاد

مي سرودم صد غزل در وزن دل


هر سرودي مي سرودم عشق بود
..........
سلام و ممنون از سروده زیبایتان

................ ................................
اندر آن وادي فقط او بود و دل
تاكه بود او من نبودم عشق بود


این بیت عاااااااالی بود
درستش همین است. عاشق خود بین خدابین نمی شود و اصلن عاشق نیست ادای عاشقها را در می آورد...توهم عشق دارد...

دستمریزاااد استاد خوبم

..................... ......................
هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

پرنده بر شانه های انسان نشست .انسان با تعجب رو به پرنده کرد و گفت : اما من درخت نیستم . تو نمی توانی روی شانه من آشیانه بسازی . پرنده گفت : من فرق درخت ها و آدمها را خوب می دانم اما گاهی پرنده ها و آدمها را اشتباه می گیرم .
انسان خندید و به نظرش این خنده دارترین اشتباه ممکن بود.پرنده گفت : راستی چرا پر زدن را کنار گذاشتی ؟ انسان منظور پرنده را نفهمید اما باز هم خندید . پرنده گفت : نمی دانی توی آسمان چقدر جای تو خالی است . انسان دیگر نخندید . انگار ته ته خاطراتش چیزی را به یاد آورد .
چیزی که نمی دانست چیست . شاید یک آبی دور – یک اوج دوست داشتنی .
پرنده گفت : غیر از تو پرنده های دیگری را نیز می شناسم که پر زدن از یادشان رفته است . درست است که پرواز برای یک پرنده ضرورت است اما اگر تمرین نکند فراموش می شود .
پرنده این را گفت و پر زد .
انسان رد پرنده را دنبال کرد تا اینکه چشمش به یک آبی بزرگ افتاد و به یاد آورد روزی نام این آبی بزرگ بالای سرش آسمان بود و چیزی شبیه دلتنگی توی دلش موج زد .
آنوقت خدا بر شانه های کوچک انسان دست گذاشت و گفت :
” یادت می آید ؟ تو را با دو بال و دو پا آفریده بودم ؟ زمین و آسمان هر دو برای تو بود . اما تو آسمان را ندیدی . راستی عزیزم بالهایت را کجا جا گذاشتی ؟ ”
انسان دست بر شانه هایش گذاشت و جای خالی چیزی را احساس کرد . آنوقت رو به خداکرد و گریست...

جناب آقای جعفریان عزیز، سلام علیکم.
................................................................
شهرِ عرفان، شهرِ صد دروازه است
هر دَری رامی گشودم، عشق بود...
........................................................
باوَردارم که اگر(دَرِ )عشق رابه رویتان نگشاده بودند......سُرودنِ چنین غزلی، محال بود.....مبارکتان باشد ، جناب جعفریانِ بزرگوار........
اجرتان باحضرتِ صاحب( صلوات الله علیه)....
بی شک از این مصرع ، به هنگام تایپ ،کلمه ای ، (یک )هجایی، افتاده است.
(عاشقا، عشق وغم از« »مبدأند)....وببخشید برادرِ خوبم...
(هر«سُرودی» می سرودم، عشق بود)...باورکنید که اگربه جای(سُرودی) جایگزینِ بهتری داشته باشید.....زیباترخواهدبود..بازهم ببخشید بردیوانه....وبازهم تبریک عرض می کنم خدمتتان بااین عشقِ زیبا واگربگویم (شاید) نسبت به شما احساسِ حسادت دارم.....بیجا نگفته ام.....

با سلام استاد بسیار عالی موفق باشی

جناب جعفریان دنیایی مملو از عشق ... و جهانی که شالوده اش عشق است ...
از ازل تا ابد را در تصاویری بدیع از عشق به نمایش گذاشتید و بنده حقیر بی تعارف بسیار لذت بردم از ایستاده گی و شفافیت اثر...
بهره بردم و آموختم نیز... درود بر شما

عرض سلااااام و ارادت جناب استاد معززز
بینهایت موزون و اهنگین
غزلی عاشقانه و عارفانه لذت بردم
احسنت و احسنت
دل بُريدم از همه ناسوتيان
آيۀ كشف و شهودم عشق بود

سلام بزرگوار
احسنت ،بسيار عالي بود

سلام بزرگوار



زیبا سرودید و بهره بردم . موفق با شید .

سلام برآقای حعفریان عزیز
سروده زیبایی ازجنابعالی خواندم.
همیشه عاشق باشید وبسرایید

که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلها ...
دستتان درست حاج محمد علی بزرگوار

سلام
غزلی بسیار عالی
آفرین

دشمن ار وارد این خانه شود ما کردیم
درب این خانه به روی نجسش وا کردیم
-
عشق عشاق وطن در هیجان است هنوز
که دراین مام وطن یکسره ماوا ، کردیم

سلام جناب جعفریان
خیلی هم قشنگ و لذت بخش
انشالا همیشه درگیر این عشق باشید

استادیت از غزل هویداست

سلام


و مهربانی و خطاپوشی از نظر شما پیداست


سپاسگزارم

هرچه كردم سير باورهاي خويش
علّتِ بود و نبودم عشق بود ...

درود بر شما

احسنت استاد عزیز
بسیار زیبا سرودید
به امید ظهور موفور السرور حضرتشان...