شاعر

بت نگاه تو یڪ عمر ڪافرم کرده
برای مرگ برای تو حاضرم ڪرده

اگر چہ اهل سخن بوده ام ولی رویت
چه ماهرانہ زبان بست و قاصرم کرده

تمام هستے‌مان را گرفت در عوضش
برای شعر سرودن چه ماهرم کرده

تو از نوادر این روزگاری و عشقت
مرا شبیہ خودت از نوادرم کرده


چہ روزگار عجیبی ست شعر امروزه
برای بردن دل از تو قادرم کرده

تو را به شاخِ نباتت نگو ڪہ می گذرد
ببین چہ سخت گذشتہ ، ڪہ شاعرم کرده