نشتر عشق

🌟نشتر عشق🌟

امشب از دست تو سر مستِ شرابی دگرم
عطشی   سوخته   و   تشنه‌یِ   آبی   دگرم
مستیم  نیست  از  آن  رهزنِ  رنگینِ  خِرَد
سرخوش  و  مُنفعِل از  باده‌یِ نابی  دگرم
گرمی عشق چو از سینه به رخسار رسید
گونه گلگون شد و در رنگ و لعابی  دگرم
واژه‌یِ  عشق  بسوزانم و در سوز و گداز
جمله‌ها  دود کنم ، چون‌که  شهابی دگرم
دیده  دریا  کنم  و  رویْ  به  صحرا فکنم
دشت  سیراب  کنم  ابر  و سحابی دگرم
شاه  را  بنده کنم  ،  بارگهش  تخته  کنم
شعله‌ای    مشتعل    از    آفِتابی     دگرم
چشمِ  دل باز کنم  ،  مشعله  در  بر  گیرم
تا  که  زایل نشود حال ، به خوابی دگرم
وسمه‌یِ دولت جانان که دهد عزّت و جاه
در  پیِ آبِ‌رُخ  از  رنگ  و   خضابی   دگرم
شاهدان ، ماه‌رخان ، مُغبچگان ، جلوه‌گران
نشترِ   عشق   فرو   کُن   به   حبابی  دگرم
تا به کی در طلب وصل توان بود «ایمان»
امشبی  تا   به   سحر   فکرِ  جوابی  دگرم