غزلی برای مولا علی

درود بزرگوار
آیینی بسیار زیبا و باشکوه
یا علی(ع)

بسم الله الرحمن الرحیم



روزی خود را سالها از دار می گیرد

در اصل رزق از حیدر کرار می گیرد

داری که با دستان خود آبش دهد عمری

داری که جان از میثم تمار می گیرد

زلف علی ، دست علی ، خاک کف پاهاش

عیسی شفایش را از این آثار می گیرد

ساقی بگو چای نجف را خورده ای یا نه؟

می گیردت می گیردت بسیار می گیرد

عاشق ضریحش را که می گیرد خبر دارد

مستانه دستش را به زلف یار می گیرد

نه ذوالفقارش ، بلکه تیغ ابروی مولا

روح از تن هر دشمن قدار می گیرد

هر بار بعد از هر نبردی ، شخصاً عزرائیل

از چند و چون کشته ها آمار می گیرد




حیدر کسی که درب خیبر کنده است اما

روزی توانش را در و دیوار می گیرد...
احسنت بر شما لذت بردم
بسیار زیبا بود
پیروز باشید

یاعلی مدد
خیلی هم عالی بود مرحبا داری داداش

................... .......................
درود جناب کریمی
در زیبایی شعرتان شکی نیست
اما...
همه ی شعر یک طرف و این بیت یک طرف:

حیدر کسی که درب خیبر کنده است اما
روزی توانش را در و دیوار می گیرد...


عجیب زیبااااا و اثر گذار بود این بیت
دست مریزااااد برادرم دست مریزااااد...

سپاس بابت انتشار آن
..................... .........................

هدیه به اهالی خوب شعر ناب:

جوانی با چاقو وارد مسجد شد و گفت: «بین شما کسی هست که مسلمان باشد؟»
همه با ترس و تعجب به هم نگاه کردند و سکوت در مسجد حکمفرما شد. بالاخره پیرمردی با ریش سفید از جا برخواست و گفت: «آری من مسلمانم.»
جوان به پیرمرد نگاهی کرد و گفت با من بیا. پیرمرد بدنبال جوان براه افتاد و با هم چند قدمی از مسجد دور شدند. جوان با اشاره به گله گوسفندان به پیرمرد گفت که می‌خواهد تمام آنها را قربانی کند و بین فقرا پخش کند و به کمک احتیاج دارد. پیرمرد و جوان مشغول قربانی کردن گوسفندان شدند و پس از مدتی پیرمرد خسته شد و به جوان گفت که به مسجد بازگردد و شخص دیگری را برای کمک با خود بیاورد.
جوان با چاقوی خون آلود به مسجد بازگشت و باز پرسید: «آیا مسلمان دیگری در بین شما هست؟»
افراد حاضر در مسجد که گمان کردند جوان پیرمرد را به قتل رسانده نگاهشان را به پیش‌نماز مسجد دوختند. پیش نماز رو به جمعیت کرد و گفت: «چرا نگاه می‌کنید؟ به خدا قسم که با چند رکعت نماز خواندن کسی مسلمان نمی‌شود!»

درودی دگر باره بر شما...
دست مریزاد


بیتی از آخرین سروده ام :

یک شب دوباره خشم خود را جار خواهم زد !

در ناف « تهرانسر » خودم را دار خواهم زد !

سلام
داری که جان از میثم تمار می گیرد...

عاشق ضریحش را که می گیرد خبر دارد

مستانه دستش را به زلف یار می گیرد

حیدر کسی که درب خیبر کنده است اما

روزی توانش را در و دیوار می گیرد...

مرحبا آفرین...............