ويرايش اشعار بانقد دوستان

سلام بر شاعر گرامی
طبق نظر قدما وزن در دوبیتی مفاعیلن مفاعیلن مفاعیل می باشد
و در مورد رباعی مفعول مفاعیل مفاعیلن فع است .
چون تمام حرف شاعر در همین دو بیت خلاصه می شود باید موجز و موثر سروده شود و در مصرع پایانی ضربه زن و کوبنده باشد .


التماســـــــی به خدا کرده ام از عمق وجود 





وتو را خواستــــــــه ام بعد ِ نمازم به سجود 



ای کـه با کوچـه عشق الفـت و انسی داری 



باز هم ســر به هوا ، مات شدی، ماتِ شهود ( می بینید که این دو بیت نمی تواند در قالب دو بیتی یا رباعی قرار بگیرد .فاعلاتن فاعلاتن مفاعیلن فعل وزن شعرتان است و می توانید آن را ادامه دهید و غزل یا قصیده بگویید .مصرع آخر نه ضربه زن است و نه کامل کننده شعر ‌ .من خواننده که مجذوب بیت اول آن شده ام می خواهم بفهمم که این معشوقه چه خصوصیت خوبی دارد که عاشق از عمق وجودش او را از خداوند می طلبد و لی می فهمم معشوق سر به هواست و توی ذوقم می خورد .هیچ ضمینه سازی شاعر برای مصرع آخر نکرده است و چون قافیه ی شهود به بقیه می خورده است در اینجا آورده است .الفت و انس هم ،هم معنی ست و فقط به جهت پر کردن وزن آمده است )







فکر کردن به تو هم،گاه مصیبت دارد 



مات ماندن به نگاهت كه حقیقت دارد 



من از اعمــال دل و رنگ رخم فهمیدم 



ناز چشمان تو خود ، گاه شریعت دارد 
(وزن شعرتان :
فاعلاتن فاعلاتن مفاعیلن فع می باشد که این هم نه در قالب دوبیتی و نه در قالب رباعی قرار می گیرد . باز هم مصرع آخر ضربه زن نیست و آدم جذبش نمی شود .مگر از دل و رنگ رخ می توانیم به شریعت نگاه پی ببریم ؟! )







بی سبب در دلم انگـار خدا را دیدم 



شایدم در پی دلــــــدار خدا را دیدم 



اگر از خانه معشوقه گــذر بنمودي



بین که  در لحظه دیدار خدا را دیدم ( (وزن این قطعه :
فاعلاتن مفاعیلن مفاعیلن فع می باشد .که باز هم با وزن دوبیتی و رباعی هم خوانی ندارد .
مصرع سوم علاوه بر آشفتگی وزن ،کلمه ی بنمودی واژه ای قدیمی است و بهتر است به زبان امروزی نوشته شود . مصرع آخر کوبنده نیست . )