سرود و ترانه های زیبا
غبار روبِ مروارید های سپید
گور به گور شده
شاعره شقایق های گلگون
چرا
در زمان حیات
مهتابی
چراغی
امواج متلاطم دریای دلش را
نیاسود؟
استخوان های عشق آلودی می شناسم
که هر شب در سفره خالیشان ترانه می کارند
پ.ن : شاید مادری فرموده باشد:
الهی گور به گورشی دختر
آخه نونت نبود ، آبت نبود ، شاعر شدنت چی بود؟
برای شادی روحش فاتحه و صلوات