اشتیاق

در اتش اشتیاق سو ختم  بیا

مردم زبس  انتظار کشیدم  بیا

تا کی  زدیدن رویت حسد برم

ای مایه ی هستی زندگانیم بیا

زبس فریاد زدم در گلو ، شکسته صدایم

با شکسته صدا ، صدایت می زنم بیا

ماه و سال بگذشت از فراغ تو

عمرم نمانده باقی ، ای تو بهارم بیا

با بودنت عمر دوباره می گیرم

تا کی دست و پا در این نیم عمر زنم بیا

این لذت دیدار زمن مگیر مگیر

تا نفس باقیست به دیدنم بیا

سوختم در اتش اشتیاق بیا

مردم زبس انتظار کشیدم بیا