روزگاری عاشــــقِ زارش شـــدم
دائمــــاپیگیــــرِهــرکارش شـــدم
درمســــیرِزنـــــدگی،والله قســم
دوســت ویارِوفــــــادارش شـــدم
هرزمــــان دورازکنـــــارش بوده ام
گوشه ای افتاده،بیمـــارش شدم
عکسِ او،شــدقـوّتِ این سینه ام
نصب شدبردل،هــــوادارش شدم
همنفس،همـراه باهم،هم سخن
رازمی گفت ونگهــدارش شـــدم
برسَــرِبازارِدل،چــــــون نــــازکِش
باتمــــامِ دل،خــــریدارش شــدم
هـرکجــادیدم دلش غمگین شده
من سراپا،یاروغمخــــوارش شدم
تاکنــــــون درزنـــــدگی،بی منّتی
عاشقش گــردیده،دلـدارش شدم
خــارمی گـــــرددبـلاگـــــردانِ گُل
اوگلیگشته که من خارش شدم
حال،عاشـق تر،زِقبـلاگشــته ام
داربرپاکـــرده،بَـــردارش شــــدم
اونمی دانـــــد که دراین روزهـــا
غـرقِ زیبـــائیِ گفتـــارش شدم
دوریَش سختم شده،درپشتِ دَر
منتظــــرتاوقتِ دیــدارش شــدم
درکمندِ گیســـــویِ مشکیــنِ او
دست بنهــاده،گـــرفتارش شدم
حقِّ مطلب رااَدانتــــــوان نمــــود
ناتوان دروصفِ اشعــــارش شدم
قلبِ اوکاخیپُرازمِهـــروصفــاست
عاشقی ساکن به دربارش شدم