در باغ چون گل دیدمت ،با دید پر غم دیدمت
بر اشک بلبل دیدمت ،چون خیس شبنم دیدمت
گل هاچو مهر ت د ید ه ام، آ ن را به جا ن بو یید ه ام
نقشت چو بر آن د ید ه ام، صدبا ر ه آن بو سید ه ام
بوی تو را مستانه ام ،شب تا سحر بی خانه ام
چون روز شد دیوانه ام ، روی تو را پروانه ام
با جا ن پر ستا ر ت شو م ، چون وقف تیمارت شوم
محرم به اسرارت شوم ،بر جنگ اشرار ت شوم
با د ید ه میز با نت منم ، هر دم چو قربانت منم
مأ مور و باغبانت منم، بردل چو در بانت منم
ترسیده ام بی جوهری، پنها ن ز من سو یت شود
نامحرم بی گو هر ی، با خا ر خو د خصمی بر د
بر فکر و یران رخت، بر چید ن بو ی سرت
بر چیدن خال رخت ،خشکاندن روی تَرَت
این دیدۀ شوریده ام ، دراین هوای باغ تو
چون بوسه زد این دیده ام ،بر این لب چون داغ تو
بر سرخیِِِ خون لبت، بر خاک غم دایم نَمَت
از ترس لب های تَرَت، خواندت دعایی ازغمت
ای کاش مژ گا ن خا ر من، براین لب چون شکرت
این خنجر جبار من ،بر نرمی این پیکرت
با تیغ غمبار خمش ، تو را جفایی نبرد
با تیز آه پر غمش ، زخمی به جایی نبرد