یکی از رفیقــــــان دلــش،پاک بــود
ولی سینه ازغصه،صـــدچـــاک بـود
غمِ مــردمان درسَـــروسینه داشت
دلی خــالی ازبغض وازکیــنه داشت
جهــان باهمه وسعتش چـون قفس
تــوگـــــوئی به دنیـــــا ندارد نفـــس
دلش پُر،زِشـــــــوقِ ملاقــــــاتِ یــار
به رویِ لبـش ذکــــــــرِپــــــــروردگار
نمــازش به وقت ودعـــــایش به گاه
نبـــــــــوده به نامحرمــانش،نـــــگاه
سَـــرش،سَــربه زیرودلش،پُرزِمِــــهر
چنانکه نیــــایدبه حـــرف وبه شـــعر
ولی،خِسَّتش شهره یِ خـاص وعام
نخـــــورده ازاوذرّه ای،کَــس طعــــام
چــــوبخشی خـــدابخشدت بیشمـار
نکـــــــــوترزِبخشـــندگی،نیــست کار
بگیــــری تـــوگـــردستِ افتـــــــاده را
بَری پیشِ حــــــق،روحِ آمـــــــــاده را
چــو،بخشندگی تاجِ اعمـــالِ ماست
رضـــــایِ خـــــــدا،کلِّ آمـــالِ ماست
رضـــــایِ خــــــدادردلِ بنــده هاست
دلی گَـــرشکستی،ره ازاوجــداست
به کــــردارِ نیک وبه گفتــــــارِخــــوب
حکــــومت کُنی برتمـــــــــامِ قـــلوب