ناسزای شاعرانه

بی خبر از شهر من،رفتی،سفر کردی لجن
چشم امید مرا با گریه تر کردی لجن
سال نو هم لعنتی با یاد تو زهرم شده
زخم های سینه ام را کهنه تر کردی لجن
آنقدر بی چشم و رو بودی که از آغوش من
سمت آغوش هوس از من گذر کردی لجن
من دهاتی بودمُ با عشوه های شهری ات
طفل احساس مرا آسوده، خر کردی لجن
محض تسکین دلم باید تو را نفرین کنم
روی ابیات غزل حتی اثر کردی لجن
سال نو از چشم من افتاده بعد از تو ولی
سیزده را پیش آن مردک به در کردی لجن