مـــا ســـــواران شهـــــــر گمشده ایم
تکیــــه داده بـــــه هـــــــم چو تنهایان
نـــه امیـــــدی ، نـــــــه هیــــچ آوایــی
نــرسیـــــــده بــــــه نقطـــــه ی پایان
***
شکلهایـــــی کــــــه فـــاقـــد حجمنــد
رنگهایــــــی کــــــه رنگشــــــــان نبود
مـــردهــــــایـــی همـــــــاره پوشالی
کــه بـــــه غیــــر از درنگشـــــان نبود
***
آه ای راهیـــــــان رفتـــــه بــــه پیش
آنســــوی مرزهــــای بودن چیست؟
زادن و مــــــــرگ اگـــــــــر دری دارد
هـــدف از بستن و گشودن چیست؟
***
ما ســــــــواران شهـــــر خاموشیم
راه گـــــم کردگـان بـــــی رهـــــوار
دستمان بستــــــه ، پایمــان در گل
چشمهامـــــان ولـی ستــاره شمار
***
ای شمــا بـــــا نواختـران همدوش
کهکشـان پــوی و آسمـــــــان پیما
بـــــر فـــــــــراز سیاهچـــال زمین
هست آیــــــا نگاهتـــــــان بــر ما؟
***
شکل بی حجـــم و رنگ بی رنگیم
مثــــل اشبـــاح غـــارهـــا موهـوم
قــرنهــــا رفــت و قـرنهـــــا آمــــد
مـــا ولی از ستـــاره ها محــــروم
***
آه ای راهیـــــــان رفتـــه به پیش
پشت این باژگــــونه آیـا چیست؟
با شمــا هــر چه روشنی همراه
جـــز سکوتی سیاه با ما نیست
***
شکل بی حجم و رنگ بی رنگیم
خسته ، درمانـده ، راه گم کرده
آه ای راهیــــان رفتــه بـه پیش
چه خبرهاست پشت آن پرده؟