چـــــون بُودنــــوروزپیـــشِ رویمـــان
بس تکاپــــــوئی بُوَددرکــــویمـــــان
می رســـدچــون موقعِ تحویلِ سال
باش آمــــــاده،به فـــــرمانِ عیــــال
خـــــانه را،اومی کُـــــندکُن فَیَــکون
تابچینی خــــــانه رابی چندوچــــون
شستنِ دستشوئی وفـرش ولـباس
کارِتــوباشد،چه شــدراستی تراس؟
پــــــــرده هاراازقــــلم انــــــــداختی
کاش،آدم آهنــــی می ســـــــاختی
چونکه درشستن شده کارت تمــــام
نردبـــــانی یـاب و،روبه پشــــــتِ بام
شســــته هـــــــاراپهن بردیـــــوارکن
زن ذلیــلی را،همی انــــــــکارکُــــــن
بعد،آمـــــــاده بـــــرایِ رُفــــــت وروب
شیشه هاراکُن درخشان خـوبِ خوب
تازه هنــگامِ خـــــــریدِخـــــــانه است
وقتِ بــــــازار و،دکان وچــــــانه اسـت
چـــــونکه سَرزدآفتـــاب،آمـــــاده باش
تانـــــگـــردد،رویِ تـــــــو،پُرازخـــــراش
هـــــرچه می گوئی،زِبی پـولی نـــگو
روبه دنبـــــــالِ عیــــــالت کـــوبه کـــو
شب چـــــــوزنده،پانهــــادی درســـرا
زود رو،آمـــــــــاده کُـن نان وغـــــــــذا
خــــــــوب می دانی،که کارِآخَـــــــرَت
باشــــدازبـــــانویِ خــــانه معـــــــذرت