ساعت بهار

نوروز فراواقعیت مبارک! به یادت بارانی میشوم و طراوت میگیرم. همچون رمزی نگارین٬ پشت قاب چوبی مینشینی٬ دور از غبار٬ کنار این ساعت بی زمان. تیک تاک این عقربه های بهاری٬ طراوت سبزه ٬ همینطور سرخی سیب٬ و عطر گل مریم را از خود بدان! اینبار بی هیچ ادعای شاعری٬ با چشمانی بدون سرمه٬ کنار تو مینشینم و سال جدیدم را٬ با بالماسکه زیبای حروف ٬ ساده و بی آلایش٬ «به تو تحویل میدهم!» ع ی د ت م ب ا ر ک ! نگارین دلش را به چلچله ها خوش میکند٬ و در خیالش با آنها کوچ میکند‌‌٬ با فکر غروب اینه یا ترس از گم شدن شکوفه های سیب؟! مدرن فکر میکند؛ انقدر مدرن که شاعرانه هایش غرق میشوند٬ به اشتباه! اما تو مثل او نباش! با گذر از زمان٬ با روشن کردن شمع٬ با چیدن شکوفه ی مریم روی جانماز آبی٬ با و ... ‌ روییدن دوباره ات را جشن بگیر . همچون خزه های جنگل . و لحظه ی حضورت را کنار من٬ به فال نیک بگیر. و نا امیدی را رها کن از تک تک سطور این شعر... . . .عید همگی مبارک!