دفن زندگی

مرا هراسی نیست از مرگ
فصل هاست دفن کرده ام زندگی را
خسته ام از تاریکی و دوری پنجره های باز
مدتهاست پشت دیوارهای بسته
خط زدم آرزوهایم را
این روزها
در حسرت رقصی زیبا
لنگ زنان مرثیه میخوانم
شوربختی است دیگر
میان تمام آلت موسیقی
دل من نی میزند
من به روزهای رفته جوانی
آوازهای خوشی بدهکارم
ایمان دارم وقت غروب
با کلی افسوس میخوابم
میترسم روز حساب
به جرم ساختن با روزهای سیاه
به بهشت راهم ندهند
فرصت بدهد خدا
فرداهای دیگر را خوشحال نفس میکشم ..
عبدالله خسروی ( پسرزاگرس)