پرنده ی مهربانی

امروز
دل تنگِ کسی هستم
که بی دریغ بود
تمام دوست داشتن....

عشق او نه که
قصه و افسانه
در رویا و خیال...
که فارغ از
دایره ی قاعده و قانون
خیلی ساده و عینی
فقط عاشق بود.....

ترانه می خواند
آهسته و آرام
از غصه ها و دلتنگی ها
انتظارش
فقط کمی حوصله بود
برای شنیدن...!!
.
.
.

می گفت:
خیلی ساده و بی پیـرایه
قصه ی گذشتگان و نیاکان
دلواپس بود و نگران
از آینده و آرزوهای فرزندان

وآن پایانی نداشت
که خود آغاز بود...!!

ای کاش و
ای کاش می توانستم
درآغوش بگیرم و
فریاد بزنم
دوستت دارم...!!

افسوس که دیر شدن را مَجالی نیست
پرنده ی زیبا و مهربانی که
پر کشید و رفت به دوردستها
به آسمانها ...به کهکشان ها
آه چه می گویم
به هر آنجایی که "در وَهم نایَد چون عَدَم"*...!!

بغضی سهمگین
می فشارد حنجره ام را
می خواهم بکوبم
بر در و دیوار
سرِ این همه غفلتِ کوتاهی را
که چه گونه ندیدم
بس که نزدیک بود
تجسم عینی قامت زیبای ترانه های عاشقانه
"مادر :32:  "........

--------------------------------------------------------------------------------

*توضیح در باره"در وَهم نایَد چون عَدَم":

از جمادی مردم و نامی شدم                     

وز نما مردم به حیوان برزدم

مردم از حیوانی و آدم شدم                         

پس چه ترسم کی ز مردن کم شدم

حمله‌ی دیگر بمیرم از بشر                          

تا بر آرم از ملایک پر و سر

وز ملک هم بایدم جستن ز جو                   

کل شیء هالک الا وجهه

بار دیگر از ملک پران شوم                        

آنچه اندر وهم ناید آن شوم

پس عدم گردم عدم چون ارغنون                

گویدم که انا الیه راجعون......مولانا