جنگل سبز

در دل من جاییست مثل یک جنگل سبز که در آنجا همه چیز حرف می زند با دل خود با آهنگ من کنون دلشادم نبض من فریادیست که ... ای که کنون غمگینی گوش کن از این نبض به ان نبض امیدیست قریب و صدای قلب تو می زند فریاد که ای انسان تو زنده ای پس بجو تا هستی رگی از لذت جریان هوا در ریه هایت تو بزرگی می دانی در دست تو نبض زمین می چرخد و دنیایی برای دلخوشیت در گردش پس چرا غمگینی وقتی از دور ندایی بشارت انگیز می نوازد آهنگ که بقول سهراب لحظه ها می گذرد آنچه بگذشت نمی آید باز قصه ای هست که هرگز دیگر نتواند شد آغاز دل به شعر شکرت ای سهراب می سپارم با عشق تند بر می خیزم تا بدین لحظه که در آن همه چیز رنگ لذت دارد آویزم و چه بیهوده اگر با اشکهایم خواب زیبای رز قرمز را که چو من افسرده است بیانگیزم.