ابر

چه آرام میگیرم وقتی همه ابر ها به زمین می افتند
 و آسمان خالی از غم میشود
 دلم میخواهد زمین را از جا بکنم
 و به آسمان هدیه دهم
 کوههای سر به فلک کشیده را از جای درآورم
 تا با خود به خانه ام ببرم
 و دریا را که دلم همیشه مانند او طوفان زده است
 زمین و زمان را دوست ندارم
 چرا که مردمانش مانند زالو خون انسانهای بیگناه را می مکند
دوست دارم همیشه تنها باشم
 و با خدای خودم رازو نیاز کنم
 هنگامیکه در تنهایی خود فرو میروم آرامشی خاص از خدایم
 میگیرم همیشه سپاسگذار او هستم و تمام لحظاتم را با او
 سپری می کنم