تفسیر دعای سحری شعر و شعار است

تفسیر دعای سحری شعر و شعار است

این موهبتی بوده که تقدیم به یار است

از لطف سحر بر در میخانه رسیدم

دیدی که شب افروز ازاین باده خمار است

از خال لب و تنگی آغوش چه گویم

در بودن او بودن این ها به کنار است

گفتم که نگوئی که نگفتی و ندانم

هرچند که این گفتن من یک ز هزار است

آن کس که دلش دست خدا داده از اول

تا روز ابد  راحت از دار و ندار است

یک مرتبه از خود نگذشتی که بدانی

زیبائی  پائیز به امید بهار است

-----------------------

شب افروز 7/1/93