تو مثل آســـــــــــــماني

تـــــومثلِ آسمانی، همـــــیشه پاک و بــــارانی
ومن یک موج سرگردان،همیشه سردوتوفانی

به یادت هستم وهرگز ز یادِمن نخواهی رفت
اگر چه خوب می دانم تــــو قدرم را نمی دانی

گره خورده ست دستانم به دستانِ پر ازمهرت
ولی از مـــــــن جدا کردی نگاهت را به آسانی

چه بد بود آن که بینِ ما جدایی را سرایت داد
که تـــــو هم زود برگشتی وگفتی که پشیمانی

کنار پنـجره هرشب به یادت،تلخ می گریم
اگرچه بازهم دل را به یک لحظه بسوزانی

همه رفتندومن ماندم سکوتی سردوطولانی
بگو ای دوست،آیا توکنارم باز می مـــانی؟