قصه وُ افسانه ام

ای رهگذربگذرتوازاین خانه ی ویرانه ام
من آشیان گم کرده ام،با این دل غمخانه ام
چون لب فروبستم دگربادردوغم هم خوشدم
راهی نباشد درسرا ، آواره ی میخانه ام !
ساقی بریزجام دگرازخوددمی بی خودشوم
دیگرتوآزارم مکن ، پر کن دگرپیمانه ام
اشکی نماند بردیده هاخشکید آب چشمه ها
شادی فراری شد زمن ازبا رغم مستانه ام
این روزگارپرفریب برماچه دردآورد پدید؟
دیگرندانم حا ل خودحتی زخود بیگانه ام !
خشکیده برگ وُبی بَرَم تیشه زدند برپیکرم
پژمرده گل گشتم دگرچون شمع بی پروانه ام
من صید دردامش شدم ،زنجیر برپایم زده !
شاید نمیداند که من چون عاشقی دیوانه ام
گاهی طبیب دردمن !  گاهی مرارسوا کند!
غمها شده مهمان من درهرشب وروزانه ام
مارا نباشد محفلی !  تاجمع دلداران رویم
آواره درصحراشدم، چون بی خبرازخانه ام
چون شمع سوزانی شدم کَزگوشه گریانم هنوز
آخرچه باشد دردمن چون روزوشب آواره ام
سودازده عشقیم وُ کس باماوفاداری نکرد
سوزددل رسوای من خاموش شد کاشانه ام
ای ساربان بی خبردیگرمپرس ازمن خبر
خاموش روبرکس مگواین قصه وُافسانه ام
s@rv

سلام وعرض ادب خدمت تمام سروران عزیز.ازاینکه بعدازخواندن ودرس گرفتن ازاشعار دوستان  موفق به گذاشتن کامنت نمیشوم شرمنده چون بسیار با مشکل زمانی  ودیربازشدن محل پاسخ روبرو میگردم البته میدانم اشکال ازسیستم کهنه وفرسوده ی بنده است نه ازسایت