ای حضرت پسته لب لبخند ندارم

ای حضرت پسته لب لبخند ندارم

لبخند توئی با تو که پیوند ندارم

از تخم کدو ، فندق و بادام زمینی

یک روز خوشی از زن و فرزند ندارم

زنبور عسل ، نیش زند جای عسل هم

آگاه چو گردد که پشه بند ندارم

والله اگر همسرمن این شب عیدی

چیزی طلبد باب و خوش آیند ندارم

هر اول اسفند شود زار بگریم

چون حوصله ی آخر اسفند ندارم

هر چند که جیبم تهی از سیم وزر اما

سوگند که من جز تو خداوند ندارم