خیال

شب در کنار اسکله خوابیدم، یک قرص ماه داخل رودافتاد

دیدم که یک فرشته فرود آمد، با گیسوان سبز رها در باد 

وقتی گذشت لحظه‌ی کوتاهی، چیزی عجیب دور سرم چرخید

مانند یک تصور نامرئی، یک لحظه هم نمی برمش از یاد 

یک فصل در تجلی فروردین، اردیبهشت و میوه‌ی شیرینش

دامان آن فرشته پر از گل بود، تا نیمه های آخری از خرداد

تصویری از بهشت مجسم شد، وقتی همان فرشته به رقص آمد

با شوق، گونه های مرا بوسید، یک دسته گل سپید به دستم داد

شب بود و شعر بود و من و ساحل و آن فرشته خوی بهاراندام

باران و یک تخیّل وهم انگیز، در سرزمین خاطره های شاد