سایت شعرناب محیطی صمیمی و ادبی برای شاعران جوان و معاصر - نقد شعر- ویراستاری شعر - فروش شعر و ترانه اشعار خود را با هزاران شاعر به اشتراک بگذارید

منو کاربری



عضویت در شعرناب
درخواست رمز جدید

معرفی شاعران معاصر

انتشار ویژه ناب

♪♫ صدای شاعران ♪♫

پر نشاط ترین اشعار

حمایت از شعرناب

شعرناب

با قرار دادن کد زير در سايت و يا وبلاگ خود از شعر ناب حمايت نمایید.

کانال تلگرام شعرناب

تقویم روز

دوشنبه 3 دی 1403
    23 جمادى الثانية 1446
      Monday 23 Dec 2024
        مقام معظم رهبری سید علی خامنه ای و انقلاب مردمی و جمهوری اسلامی ایران خط قرمز ماست. اری اینجا سایت ادبی شعرناب است مقدمتان گلباران..

        دوشنبه ۳ دی

        امان از جفاکاران

        شعری از

        بیژن آریایی(آریا)

        از دفتر برگی از تاریخ نوع شعر مثنوی

        ارسال شده در تاریخ جمعه ۱۱ بهمن ۱۳۹۲ ۲۱:۴۵ شماره ثبت ۲۲۹۸۰
          بازدید : ۴۲۴   |    نظرات : ۳۹

        رنگ شــعــر
        رنگ زمینه
        دفاتر شعر بیژن آریایی(آریا)

                          http://upload7.ir/imgs/2014-01/00293754866286975369.jpg

        ز عشقش  آنچنان   زارم   که  مجنون

        بمانَد  مات  و  حیران ،چهره   گلگون

        شب  و  روزم گذشت در وصلِ آن یار

        که   آید   در   برم ،  آن   یار   دلدار

        به   پندارم همیشه    یار   من    بود

        ز  دیدارش  دو چشمم   کی  بر آسود

        نشستم    تا    بگیرم    زو     نشانی

        تو   گر   عاشق   شدی   حالم  بدانی

        به   امید  وصالش  در  شب  و  روز

        نشستم   تا    بیاید   آن   دل    افروز

        به   پایش   ماندم   و   امیدم این بود

        به   پاسخ   مر  رساند عشق من زود

        بدانست  عاشقی  دل    خسته   هستم

        درِ   شادی   به   روی   خود   ببستم

        به   خود   گفتم   اگر     یارم    بیاید

        غم   و   غصه   ز   قلبم   می  زداید

        شوم  خوشبخت ترین انسان  به عالم

        همان    پیروز   کامی   را  که   دانم

        کنم    کوته    سخن     یارم    بیامد

        گره    بگشا   و     دلدارم       بیامد

        نشست  اندر برم  با   صد  چم و خم

        به   دل   گفتم   فراموشم   شده  غم

        چنان   برق امید   در   چهره   تابید

        کجا   مانند  آن  روز   را  توان  دید

        بگفتا   من   سخن   را   گفته  بودم

        اگر  چه    ساکنی  در   زنده   رودم(اصفهان)

        سخن   گفت  و  دگر  زو من نشانی

        ندارم   هیچ    ردّی     گر     بدانی

        چه زجری من کشیدم در شب و روز

        نمی  دانم  که  تا  کی  سازم و سوز

        خبر  آمد  بَرِ   من   زان   جفا   کار

        شده   آن   بی  وفا   با  دیگری  یار

        روان   خواهد  شَوَد  او   بر   آتاوا

        از   آنجا   او  رود  آن  سوی  دنیا

        برایش     آرزومندم     در     آنجا

        شود  خوشبخت  آن  دخت  دل  آرا

        نفهمیدم   چرا    زد   پشت   پا  او

        به  بخت  من،چرا  بُرد  از من آبرو

        خداوندا   چنان   کن       نارفیقان

        وفاداری    نمایند     پُرُّ      پیمان

         

         

        ۱
        اشتراک گذاری این شعر

        نقدها و نظرات
        تنها کابران عضو میتوانند نظر دهند.


        (متن های کوتاه و غیر مرتبط با نقد، با صلاحدید مدیران حذف خواهند شد)
        ارسال پیام خصوصی

        نقد و آموزش

        نظرات

        مشاعره

        کاربران اشتراک دار

        محل انتشار اشعار شاعران دارای اشتراک
        کلیه ی مطالب این سایت توسط کاربران ارسال می شود و انتشار در شعرناب مبنی بر تایید و یا رد مطالب از جانب مدیریت نیست .
        استفاده از مطالب به هر نحو با رضایت صاحب اثر و ذکر منبع بلامانع می باشد . تمام حقوق مادی و معنوی برای شعرناب محفوظ است.
        6