امیـــــد آزادی

سوی بی راهه ها روان بـــــــــــودم ؛ از پی ، التیام آرامش

می چریدند ، بادهـــــای هــوی ؛ دم به دم ، بی دوام آرامــش

رگ پیشــــانیم نفس می زد ؛ جــانمــــــازش به دوش مدعیان

غرق شد ، در هجومی از تردید ؛سجـــده هایم ،به خام آرامش

تبـــــم آهنگ ناامیدی را ؛ قطره قطره  به  گونه ام می ریخت

سیلی از آه هـــای ممتد درد ؛ می ربود اهتمــــــــــام  آرامش

مدتی تاخت... گزمــه ی طاغوت ؛ با قلم هــای زخمی دیــروز

ولی از بغضهای ذوب شده ؛ یک جهان شــــــد ،غـلام آرامش

شانه های گرفته از ابهـــــــام ؛ خستگی را به واژه هــا بخشید

جمله ای با غــــرور آزادی ؛ چکّــه کــــرد از ، کـلام آرامش

"راهیــــان نواحی ملکوت ؛ در ره حــــــق میـــاورید سکوت!

تا دهد بر شما حقیقت محض ؛ سرو نــــــازی،به نـــــام آرامش

شورش شــور هر سپیــــده روید ؛ شانه ای بر سر امیــــد کشید

گیسوی این: "امیـــــد آزادی"؛  می نــــــوازد....پیـــــــام آرامش"