التماس

ساقیا جام می و پیمانه را از من مگیر
شور و حال خلوت میخانه را از من مگیر

پیش مطرب صحبت از اندیشه ی صهبا مکن
با غزل خوانی دل دیوانه را از من مگیر

من که شیدای جمال ساقی کوثر شدم
بلبلی هستم که گنج لانه را از من مگیر

مینشینم تا سحر در انتظار یک نوا
مستی و هوشیاری رندانه را از من مگیر

در غبار این غزل با حمکت و اندیشه ات
لذت پایانی افسانه را از من مگیر

این سخن را مینویسم مثل درویش حزین

بار الها این دل فرزانه را از من مگیر

این شعر با الهامی از غزل زیبای استاد پیرنظربه صورت نظیره نوشته شده و به ایشان هم تقدیم گردیده .

دوستان عزیز و مهمانان گلشن شعرم قدمتان گل باران