عترت دل

شاهد ی نیست خدایا!

به جز از قدمت این کفش کهن

که بگوید

چه شنیده ست 

که بگوید چه بگویم 

که رسیدم به چه امید !

تا هوای سبز چشمت 

شوق شیرین لبت 

فواره بکارد از برکه ی نور 

این منم بی تو ولی

 به که گویم که بکارد نفس سپید از باور زیتون!

به دلم پیله نکن 

من نیازم به تسلی ست فقط 

همز بانی ست فقط 

روی دیوار دلم

پر از عکس تن آلاله  هاست