گم شده

در مسیر خانه گاهی بی صدا گم می شوم

کوچه ها را می شناسم پس چرا گم می شوم ؟

با تمام وعده های ساعت دستم هنوز

گاه گاهی در دل ثانیه ها گم می شوم

مانده ام با انکه دائم جاده از بر می کنم

من چرا در پیچ  و تابی آشنا  گم می شوم

خواب شیرینی که چشمم  دیشب از روی تو دید

آنچنان مستم نموده در هوا گم میشوم

شعر رنگینی که زلفت بر دلم آویخته است

تا سحرگاه وصالت بی نوا گم می شوم

خلوت اندیشه ام را غصه بر هم میزند

گرنه در پستوی عشقت من کجا گم می شوم