مسلخ ِ شب

غم ها مرا به مسلخ ِ شب مي بَرد هنوز

دستان ِ صبح، قلب ِ مرا مي دَرد هنوز

در خواب ِ جهل،غرق ِ تعفن شدم عجيب

كفتار ِ ظلم ،روي ِ تنم مي چَرد هنوز

كو ظلم ،كو شكنجه كه دم ميزنيد، هان!؟

بيچاره ِ ناز ِ چشم ِ مرا مي خَرد هنوز!

در دوزخي به رنگ ِ سياه ِ شبي غريب

اين روح ِخسته غصه و غم مي خُورد هنوز

بعد از گذشت ِ آن همه ساعات ِبي كسي

از زندگي و زنده شدن مي بُرد هنوز

هر لحظه در هواي ِ دل آزار ِ دوريت

روحم به روي ِشاخه ي ِغم مي پَرد هنوز

پيش ِخيال هستم و راهي شدم ببين!

غمها مرا به مسلخ ِشب مي بَرد هنوز

...

مهدی نعیم/خیال