قلب من وتو

در وصف نگاهت همچو کاوه

استوار مهربانیت

سرمه نگاهم

وجود باتو بودن

بگو؟؟؟

اگر من نباشم

چه کسی مروارید های نهان

در صدف نگاهت را پاک میکنئ؟؟؟؟

من در اتاق دنیایم

تابلویی دارم از جنس

چوب دلتنگی

باخط عشق حک کردم

بر روی کاغذ دل

"خودم وخودت دیگر هیچکس"

باتو بودنم

امید نفسهای واژه

دفتر دلسردی است

هرکجا که میروم

در هر صفحه که میبینم

در هر خانه که قدم میگذارم

در هر ساعت که زندگی میکنم

در هرثانیه که نفس میکشم

قلبم

بیشتر تو را آرزو میکند

فاصله را کوتاه کن عشقم

من

نفسم میگیرد

از این همه فاصله

ولی

میدانم

قلب من وتو

نیمه گمشده یکدیگر ند

از همین فاصله ها

دوستت دارم