حرفهای بی گناه

مثل هر شب

چند کاغذ پاره، پنهان از خدا

بازهم با واژه هایی در گناه

صرف نقاشی   یادت

کنجِ  دلتنگیِ  باران  کرده ام

یاد دارم

آخرین بارانِ غم

اشکهایم یخ زد و

گونه هایم سنگ شد

روی رویاها ی قلبم

یک زمستان جای تو خوابش گرفت

یاد دارم 

عهد بستم باخدا

شعر هر پروانه ای حاشا کنم

پیله هایی تنگ سازم

گوشه ای از زندگی

عشق را پنهان کنم 

وای برمن نابه گاه

عهدهایم مانده جا در کوچه ای

باز امشب من پرستو گشتم و

کوچ کردم از خدا

تا گناهی دلنشین

باز می خواهم که تکراریترین 

حرفهایم پای حتی یک ورق

گرچه پنهان از خدا

لحظه ای جاری شوند

وای برمن  نابه گاه

می نو یسم درگناه

حرفهایی بی گناه

حرفهایی گرم و مخفی زیر شب

مینویسم:

دوست دارم دوست دارم عشق را

مینویسم از تو ای بیراهه رو

مینویسم ...

چون هم اکنون دوست میدارم تو را...وای پنهان از خدا

کاش می شد حرفهایم زیرِحجمی  آسِمان

یا که سقفی بی کران

نیست و نامرئی شوند

تا خدایم نشنود....!

...

کاش...!