نفرین !!!!
ای غم بسوزد خرمنت تا کی بجان آتش زنی ؟
با تیشه مسموم خود بنیاد شادی برکنی
ای درد درمانت کشد شاخ وجودت پژمرد
جام شرنگت بشکند ای سایه اهریمنی
ای عشق سوزد خانه ات با آتش داغ لبی
تا کی به گرداب غنا دلهای ویران افکنی ؟
ای هجر مغروقت کند طوفان دریای وصال
تا نشنوی بار دگر فریاد بر هر برزنی
ای تیر مژگان بشکنی با ضربه آه دلی
تا جام عمر عاشق در دام پیچان نشکنی
ای زلف در ظلمات تو خورشید پیری بردمد
تا کی بپای عقل ودین آری کمند رهزنی ؟
ای نرگس مست بتان جام صبوحت را خزان
با زهر لبریزش کند تا مرده بیند دشمنی
ای چاه افسون زنخ تا لب زخاکت پرکنند
تا پیر مرد کوردل یابد زلغزش ایمنی
ای دلبر اندر سینه ات آتش بسوزد جای دل
باشد که آموزد تورا یک لحظه فن جان کنی
ای دل ! توای دیوانه دل فریاد مجنون وار کم
ماه نگار آمد برون از زیر زلف خرمنی
نفرین به صیاد هوس کاین قلب بی پروای " راد "
دردام عجز انداختش با دانه های ارزنی (1)
(1) کنایه ارزن منظور از خال لب است