خوب دوست

ديري است كه در كوچه مهرت سفرم نيست
 

از شور    قدم هاي تو در  آن خبرم نيست
 

نه خود    قدمي   رنجه    كني در گذر ما


ازچشم حسودان تو     راه    گذرم نيست

گاهي كه   دم     وعده     ديدار   تو   صبح است


آن شب   نشود     صبح  و   توگويي سحرم نيست


در سينه     دلم     خاطره     ابر    بهاري  است


هر  چند    كه   يك قطره  بر اين چشم ترم نيست

 
يك لحظه    فقط     خواب     مرا نور  فشاندي


آن خاطره يك     لحظه      جدا از نظرم نيست


گاهي    به     خيالم     به دمي    پيش تو باشم


هر   چند    كه تا   شهر تو آن  بال وپرم نيست


هرگز   شده    يكبار    بگويي    به    دل   خود



آيا     هوس    ديدن     رويت    به سرم نيست


گفتي    تو    حواشي غزلي    نكته ات اين بود


چون شاعرم    و  غير    نوشتن    هنرم نيست