منزل

ما از این منزل ویرانه شبی خواهیم رفت

باشد عمری که نشستیم به در خانه دل

پروانه

پروانه صفت گرد وجودت همه گشتم

آن شمع بسوزد شب وروزم به قیامت

شمع

شمع سوزد ازبرپروانه هردم روزو شب

ای خدا روزی بگیرد آهش این پروانه را

بانو

منم آن ذورق بشکسته دردریای غم بانو

که هردم میزند امواج بر این ساحلم بانو

مرغک

تا کی به قفس گریه کنی مرغک بیمار 

بس که تو حیا کن که رفتی ز کف من

شب

تمام روزو شبهایم در این ویرانه میگریم

که غم شد مونس هر لحظه های من