مژگان

 
                                             

این اشعارو برای نوه اوّلم سرودم عرشیا
به سیم ناز مزگانت زنم تار
که آوای دلم را میزنم جار
مکن کوک اون نگاهت رو تو یک دم
که یک لحظه خودم را میزنم دار

این اشعارو برای نوم سرودم آریا
مرا دیوانه کرد چشم سیاهت
کجا گردم بدنبال نگاهت
به ایل کوچ چشمت دل خوشم من
چو می بینم همان رخسار ماهت