مرغ عشقم

مرغ عشقم پر کشیده از کنارم رفته است
طاقتم، آرامشم، صبر و قرارم رفته است

 در صف گلشن چه حاجت دیدن روی بهار؟
لاله ام، وقتی که از باغ بهارم رفته است

  همچو شمعی سوخت آخر آب شد در چشم من
  چشمه ای اینجا ز چشم آبدارم رفته است

 اعتبار باغ گل ها بود لیکن با خزان
اعتبار باغ گل در اعتبارم رفته است

صورت زیبای او در قلب من حک شد ولی
در بهارم جلوه ی خوب نگارم رفته است


در طلوعش زندگانی بود و عشق و دوستی
در غروبش شادی از ایل وتبارم رفته است


چشم هایش روزگارم برد تا آیینه ها
بی فروغش دل خوشی از روزگارم رفته است

همچنان اشک از پی اش بر گونه ام غلطان شدست
در  مسیرش چشم های اشکبارم رفته است

همچنان دریا زلال و همچنان رویا لطیف
در عروجش تا صف پروردگارم رفته است...