شبی با یاد چشمانت

شبی با یاد چشمانت خیالی را سحر کردم

میان باغ دستانت اناری رهگذر کردم

شنیدم کوچه با نجواکلام ناب می فرمود

من از شوق  تو دیوان سنایی را زبر کردم ..!

 به رنگ آسمان داغی ز کنج خلوتم طی شد

چنان از غصه افتادم  که مرگم را خبر کردم

سکوت کوچه ی باور نمیدانی چه می گوید؟

خطوط درد می پیچد از این چشمی که تر کردم

تمام دفتر م  امشب حدیث درد می گوید

بگو دیشب کجابودی که احساس خطر کردم ..؟!

هوای تشنه ی یادت  دراین افسانه می پیچد

من از این قصه بیرونم  تو را هم در به در کردم ...!

برو ای یاد بی باور که من بی یارو بی یاور

نمیدانم چه دردم بود تو را امشب خبر کردم ...!؟