می رفت و می نشست

می رفت و می نشست

آخر بریده بود

یعنی که یک نفر

او را ندیده بود

بیچاره پیرمرد

قدی خمیده داشت

از رنج زندگی

رنگی پریده داشت

در چشمهای او

دردی نهفته بود

دردهای پیرمرد

دردهای نگفته بود

دیدم که پیرمرد

آهی ز دل کشید

باتلخ خنده ای

آتش به دل کشید

خواندم ز چشم او

  راز ها ی ماندنی

جز در کتاب عشق

هرگز نخواندنی

بازی روزگار

دیدن ندیدن است

از آن گذشتن و

بر آن رسیدن است

یعنی که بگذریم

مرگ مال دیگریست

باور نکرده ایم

 آن را که باوریست

شب افروز 22/12/89