سایه ی سرد

امروز شنیدم که دراین عالم اعجوبه و دنیای مجازی به نظر گاه و بخواندم نظری از نظرات یکی از اهل قلم را  ( به نظر اهل عدم بود !) که طنین سخنش  بود به لحنی گذرا بر من بی حوصله از هر نظر اغوا و دروغی که سبب شد بروم بر سر یک پیچ و نشینم و بخوانم  آنچنان گفته ی  بی پایه ی خامی که بگیرم  قلم و طرح سئوالی بکشم من : که چرا مردم بد خواه زیاد است و جهان غرق عناد است و تحمل  در حریم جاده های شعر و احساس فراوان بی نهاد است و دراین صفحه ی ناب نایاب  . که دل آرامی این جمع  براین پایه چنان محکم و همراه ثواب است که هر لحظه ی آن همچو بریدن از سراب است و حباب است ...؟!  و پر از اشعار ناب است و به هر سو نگری فرصت یک خامه ی کمیاب و زلال است و جمال است و کمال است و دراین حال به خود گفتم :  اگر این همه  شاعر که دراین قافله جمع اند،  خراب اند و همه در حال خوابند .پس چرا غرق جوابند ...؟   و تو تنها ای رقیب بی نشان فکر معیوب کنی بر جمعمان تا کجا میرود آواز شومت بنشین زهر بخور ساکت باش و دم نزن که دراین بادیه هر کوزه پراز آب زلال است و محال است که در دایره ی پاکی این جمع . تو تخریب نمایی  بتوانی  که زیانی  برسانی...    و در آمد سخنم  بر سر سوزن ذوقی و بگفتم که چنان است :

گل بی خار خداست ...!

  و تو ای خار میازار دل نازک  گلزار وبدان قافله سالار من از این توطئه ها نشود زار و نگردد به سخنهای دروغین شما ناهموار و نرود از دل ما مهر دل انگیز ی آن یار که با محنت بسیار بکوشید خروشید و علمدار شد هر بار و من و میکده هم کوزه به دوش در پی جام شرابش رهسپاریم همه ..

و تو ای سایه ی سردی که شدی مایه ی اخبار عده ای بیکار و پدیدار شدی در همه بازار و گذشتی ز همه خوبی وچه  اصرار برآن مایه  و پندار بد اندیشه ی بی ریشه ی  بد پیشه ی بسیار دل آزار..؟ ...  بدان  بر سر هر کوچه ی این شهر شحنه ای هست  قلمدار و توانا به فرود  آوری گرز  گرانِ سخنی بر دل افکار پراز توطئه ی  بسته ی  دیوار .... که کشاند چون توای را عن قریب به زیر آوار...  دست بردار از این بازی  خامی که نگیرد  کس در این جمع به کار.... چون بود خامی گفتار تو ای باور بیمار....  پیشه بگذار و برو از این دیار که نداری تو خریدار دراین جمع گل و بلبل و آواز بهار .......

تقدیم به جناب فکری عزیزمدیریت محترم سایت و هوا داران ایشان