چه ساده است آسمان...

امروز  صبح در مغازه نشسته بودم ، باران می بارید... یکریز  و  پی در پی...

قلم  بود و وسوسه ی کاغذ سپید...

چه ساده است  آسمان

زلال  و  ناب  و  بی دریغ ،  سپید  و  سرد  و  سربه زیر

چه  بی صدا  به  حال  و  روز  آدمی  ،  مدام   گریه  می کند

و  اشک های   آسمان ،  به  روی  تنگی  دل ام ،  چه  عاشقانه  می چکد ،  چو  بوسه های  آبدار...

چه ساده است زندگی...

چه ساده است و بی دریغ ، خنده های  کودکان...

چقدر  ساده  می توان ، 

محبتی ،

  بدون  ذره ای  حساب  و  چشم داشت  ، 

نثار  دیگران  کنیم

  (نه آنچنان ، معامله)

چه ساده می توان که گاه...

بغل   بغل   غزل   نوشت...

1392/8/29

کرمانشاه

تقدیم  به   محمد رضا  نظری (لادون پرند)  به  خاطر  محبت  بی دریغ اش...

او  در  دیار  حافظ و سعدی  و  من از  ولایت  غلامرضا خان رشید یاسمی...

گرچه  در خور نیست... اما  رضای عزیز ...  خواهد بخشید...